Leven als monnik

Monniken hebben een lange traditie om op alle belangrijke momenten van de dag, en zelfs ‘s nachts, te bidden. Dat ritme noemen we de ‘getijden’ waarin de monniken samen bidden, voornamelijk met de woorden uit de Psalmen.

De maaltijden van de monniken vinden plaats in de gezamenlijke refter. Dat is na de bidplaats en het kapittel de derde ruimte waar de gemeenschap zich in zijn geheel verzamelt. Een belangrijk moment in de dagorde waar de broeders samen één grote familie vormen.

Een bijzondere en belangrijke spirituele praktijk voor de monniken is de Lectio Divina: een langzaam, aandachtig en indringend lezen van de Bijbel.

Zo nemen de monniken het Woord Gods in zich op om er mee op zoek te gaan naar de ware zin en betekenis achter de ‘woorden’ van de Schrift, die helend zijn en bevrijdend.

De trappistenmonniken ontplooien in het algemeen een grote bedrijvigheid. In België en Nederland zijn ze vooral bekend om hun brouwerijen.

Deze activiteit is er niet op de eerste plaats om commerciële redenen, maar om in het eigen levensonderhoud te voorzien, want volgens de Regel van Sint-Benedictus moeten kloosters zelfbedruipend  en onafhankelijk zijn.

Een aantal keer per week verzamelen de monniken voor het kapittel, een bijeenkomst voorgezeten door de abt van de abdij. Daarin spreekt hij de monniken toe over geloofszaken en actuele onderwerpen die de kloostergemeenschap aangaan. 

Naast het leven van gebed en arbeid schenken monniken ook heel wat aandacht aan diensten voor de gemeenschap. De bewoners van de abdij reiken daarbij een hand uit naar de gemeenschap buiten de muren door hen uit te nodigen om deel te nemen aan hun dagelijkse activiteiten.

Iedere broeder beschikt in de abdij over een persoonlijke cel waar hij in alle rust de nacht doorbrengt. Om 4 uur staan de monniken weer op voor het bidden van de nachtwake.

Een dag in het leven van een monnik bestaat uit gebed, arbeid en rust. De uren van de eucharistie, de getijden en de maaltijden liggen vast. De overige tijd delen ze zelf in.